نمی گویم فراموشم مکن
نمی گویم فراموشم مکن هرگز،ولی گاهی به یاد آور، رفیقی را که می دانی نخواهی
رفت از یادش
داشتم فکر می کردم به ماندن و رفتنت،
نفهمیدم چه شد ... دیدم رفته ای!
بعد یک دفعه دلم خواست همه ی باورهای تلخم را بریزم دور؛
"عشق در نرسیدن است. با وصل، عشق می میرد."
نفرین به باورهایم!
بعد یک دفعه دلم خواست همه ی فاصله ها را پاک کنم؛
"همیشه فاصله ای هست"
نفرین به فاصله!
بعد نگاه کردم دیدم، چه تنها شده ام. دیدم چه قدر دلم هوایت را کرده است.
می گویند گاهی
شیطان اندازه یک حبه قند است ...
و وسوسه هایش به شیرینی همان!!
گاهی می افتد توی فنجان دل ما....
حل میشود آرام آرام، بی آنکه اصلا ما بفهمیم!!
روحمان سر می کشد آن را...
آن چای شیرین را، شیطان زهر آگین دیرین را...
آن وقت او، خون می شود در خانه تن!!
می چرخد و می گردد و می ماند آنجا ، او می شود من !!!
یادمــان باشـد ، بـا شکسـتن پـای دیـگران ، مـا بهتـر راه نخـواهیم رفــت ... !
کاش یادمان بماند باشکستن دل دیگران ما خوشبخت ترنمی شویم...
کاش بدانیم اگردلیل اشک کسی شویم دیگربا اوطرف نیستیم باخدای اوطرفیم.
اعوذبالله من نفسی
مگه ندیدی چه حالم آتیش رو به زوالم
شب تیره شب تارم
بینم صدای شکستن قلبم را نشنیدی
تو یه چشمام نگاه کن
من رو از غم جدا کن
اسمم رو از دل صدا کن
من رو باور کن
باور کن...
