امشب دوباره

امشب  دوباره دیدمت.

چه زیبا شده بودی.

امشب دوباره دیدمت.

برق چشمانت مرا ربود.

امشب دوباره دیدمت.

لحن صدایت چه دل نشین بود.

امشب دوباره دیدمت.

لبخندت چه زیبا تر شده.

چهره ی معصومانه ات را دوست دارم.

دوستت دارم. 

کاش دوباره ببینمت.

دوستت دارم

                             نانوشته هایم بسیارند

مثل بی قراری هایم...

من سکوتم را فریاد میکشم...

آخر این آشوب درونم را میکشد...

 خدایا بازم نصفه شب شد

بازم دل من به یاد دل ا..

خدایا تو رو به این اشک هام قسمت میدم...

تو رو به بزرگیت قسمت میدم...

تو که تو دل منی...

خدایا تو که میدونی چقدر دوستش دارم

کنارتم تا ابد

گفتن دوستت دارم سه ثانیه طول میکشد...

توضیح دادنش سه ساعت و

ثابت کردنش یک عمر...

دوستت دارم ای بهتر از جان

دلم را چه شده است

این متن مال من نیست واسه قشنگیش گذاشتم تو وبلاگ

 

دلم خندید دلم لرزید دلم گرفت دلم. . .

راستی دلم کجاست؟

دلی که می تپد دلی که تند میزند. دلی که یک ذره میشود .

دلی که میدهند. دلی که میبرند. . .

راستی مگر تو دل داری؟ مگر من دل دارم؟

دلت نرم است؟ دلت سنگ است؟ و یا از جنس آهنگ است؟

راستی جنس دلمان از چیست؟

شفاف و نرم شیشه ای است و یا تیره و سخت و سنگی؟

راستش دوست دارم سفر کنم به درون قلب ها.

توی قلب خودم. توی قلب تو. توی قلب همه

و ببینم آنجا چه خبر است

دوست دارم گوش بدهم به تپیدن دلها.

به تند زدنشان به تپش های آرام و تندی که می کوبد.

راستی؟

کجا را می کوبند؟ کدام در را؟ وای !

اگر دلی نباشد که هیچ دری را نکوبد.

به تپیدن نیفتد. تند نزند. عاشق نباشد یا اصلا عاشق نشده باشد

آن دل که دیگر دل نمی شود.

با این همه نمی دانم په جوابی به این دل بدهم

راستی! تو جواب دادی؟

کاش جوابت را میدانستم .

کاش می توانستم از رو دست تو از روی دل تو تقلب کنم .

کاش. . .

ولی در دوست داشتن که نمی شود تقلب کرد.

تازه آن هم با کسی که همه چیز را میداند